حقوق دان

وکیل پایه یک حقوقی وکیفری دادگستری

حقوق دان

وکیل پایه یک حقوقی وکیفری دادگستری

وکیل پایه یک حقوقی دادگستری ،وکیل پایه یک کیفری ،انحصار ورثه ،اصل خواسته و تاخیر تادیه ،جاعل و کلاهبرداری ،فریب در ازدواج ،سهم الارث،اعسار،وکیل پایه یک ملکی ،وکیل حقوقی وارث ،وکیل سرقفلی و کسب‌وکار ،مشاوره حقوقی رایگان ،مشاوره کیفری رایگان ،مشاوره حقوقی آنلاین ،مشاور حقوقی تلفنی ،مشاور کیفری آنلاین ،مشاوره کیفری تلفن

آخرین مطالب
۰۱
مهر

حقوق دان 47.             09017707167

ابلاغ رأی به چه صورت انجام می‌شود ؟

 

ابلاغ رأی یکی از مراحل مهم در فرآیند قضایی است که به منظور اطلاع‌رسانی رسمی به طرفین دعوی انجام می‌شود. این فرآیند شامل مراحل و جزئیات مختلفی است که در ادامه به توضیح آن‌ها می‌پردازیم:

1. تعریف ابلاغ رأی

ابلاغ رأی به معنای اطلاع‌رسانی رسمی و قانونی از نتیجه یک پرونده قضایی به طرفین دعوی است. 

این اطلاع‌رسانی می‌تواند به صورت حضوری، پستی یا الکترونیکی انجام شود.

2. انواع ابلاغ

ابلاغ به دو نوع اصلی تقسیم می‌شود:

ابلاغ واقعی: 

در این نوع ابلاغ، رأی به دست شخص ذی‌نفع می‌رسد و او از مفاد آن مطلع می‌شود.

 این امر ممکن است از طریق سامانه الکترونیکی ثنا یا به صورت حضوری توسط مأمور پست انجام شود.

ابلاغ قانونی: 

در صورتی که ابلاغ واقعی ممکن نباشد، ابلاغ قانونی انجام می‌شود.

 در این حالت، رأی به آدرس قانونی فرد ارسال می‌شود و حتی اگر شخص آن را دریافت نکند، به عنوان ابلاغ شده تلقی می‌شود.

3. مراحل ابلاغ رأی

صدور رأی: 

پس از پایان دادرسی و صدور رأی توسط دادگاه، رأی باید به طرفین دعوی ابلاغ شود.

تهیه نسخه ابلاغ: 

دادگاه نسخه‌ای از رأی را برای ابلاغ آماده می‌کند.

ارسال ابلاغیه: 

ابلاغیه به صورت حضوری، پستی یا الکترونیکی به طرفین ارسال می‌شود.

دریافت و تأیید: طرفین دعوی باید دریافت ابلاغیه را تأیید کنند.

 در صورت عدم دریافت، ابلاغ قانونی انجام می‌شود.

4. اهمیت ابلاغ رأی

ابلاغ رأی از اهمیت بالایی برخوردار است زیرا:

اطلاع‌رسانی به طرفین: 

طرفین دعوی از نتیجه پرونده مطلع می‌شوند و می‌توانند اقدامات لازم را انجام دهند.

شروع مهلت‌های قانونی:

 مهلت‌های قانونی برای اعتراض یا اجرای رأی از تاریخ ابلاغ آغاز می‌شود.

رعایت حقوق قانونی: 

ابلاغ صحیح و قانونی رأی، حقوق طرفین را تضمین می‌کند و از بروز مشکلات حقوقی جلوگیری می‌کند.

5. سامانه الکترونیکی ثنا

در سال‌های اخیر، استفاده از سامانه الکترونیکی ثنا برای ابلاغ آرای قضایی رایج شده است. 

این سامانه امکان مشاهده و دریافت ابلاغیه‌های قضایی را به صورت آنلاین فراهم می‌کند و از طریق آن می‌توان به سرعت و به راحتی از وضعیت پرونده‌های قضایی مطلع شد.

اگر سوال دیگری در این زمینه دارید،با وکلای متخصص حقوق دان 47 تماس بگیرید.

حقوق دان 47.            09017707167

  • وکیل پایه یک دادگستری
۰۱
مهر

حقوق دان 47.          09017707167

رأی اصراری چه نوع رأیی است ؟

 

رأی اصراری یکی از انواع آرائی است که توسط هیئت عمومی دیوان عالی کشور صادر می‌شود. این نوع رأی در موارد خاصی صادر می‌شود که در ادامه به توضیح آن‌ها می‌پردازیم:

فرجام‌خواهی: 

وقتی رأیی توسط دادگاه صادر می‌شود و یکی از طرفین به آن اعتراض دارد، می‌تواند درخواست فرجام‌خواهی کند. 

دیوان عالی کشور این درخواست را بررسی می‌کند و ممکن است رأی دادگاه را نقض کند و پرونده را به دادگاه هم‌عرض ارجاع دهد تا مجدداً بررسی شود.

اصرار دادگاه هم‌عرض:

 اگر دادگاه هم‌عرض پس از بررسی مجدد، همچنان بر رأی اولیه خود اصرار کند، دیوان عالی کشور رأی اصراری صادر می‌کند. 

این رأی نشان‌دهنده این است که دادگاه هم‌عرض بر رأی خود پافشاری کرده و دیوان عالی نیز این اصرار را تأیید کرده است.

نقش دیوان عالی کشور: 

دیوان عالی کشور وظیفه دارد تا نظارت کند که آرای صادره از دادگاه‌ها مطابق با قوانین و شرع باشد.

 در مواردی که دیوان عالی رأی دادگاه را نقض می‌کند و دادگاه هم‌عرض بر رأی خود اصرار می‌ورزد، دیوان عالی کشور رأی اصراری صادر می‌کند تا این موضوع را نهایی کند.

مراحل صدور رأی اصراری:

نقض رأی اولیه: 

دیوان عالی کشور رأی اولیه را نقض می‌کند و پرونده را به دادگاه هم‌عرض ارجاع می‌دهد.

اصرار دادگاه هم‌عرض: 

دادگاه هم‌عرض پس از بررسی مجدد، بر رأی اولیه خود اصرار می‌کند.

صدور رأی اصراری: 

دیوان عالی کشور رأی اصراری صادر می‌کند که نشان‌دهنده تأیید اصرار دادگاه هم‌عرض است.

این فرآیند به منظور اطمینان از اجرای صحیح قوانین و تطابق آرای دادگاه‌ها با موازین شرعی و قانونی انجام می‌شود.

اگر سوال دیگری در این زمینه دارید،با وکلای متخصص حقوق دان 47 مشورت نمائید.

حقوق دان 47.               09017707167

  • وکیل پایه یک دادگستری
۰۱
مهر

حقوق دان 47.            09017707167

رأی وحدت رویه به چه نوع رأیی گفته می شود ؟

رأی وحدت رویه

رأی وحدت رویه یکی از مهم‌ترین ابزارهای حقوقی در نظام قضایی ایران است که به منظور ایجاد هماهنگی و یکسان‌سازی رویه‌های قضایی صادر می‌شود. 

این رأی توسط هیأت عمومی دیوان عالی کشور صادر می‌گردد و در حکم قانون است. 

در ادامه به توضیح کامل و جامع این رأی می‌پردازیم:

 

تعریف و اهمیت

رأی وحدت رویه به رأیی گفته می‌شود که در صورت وجود اختلاف در آراء صادره از شعب مختلف دیوان عالی کشور یا دادگاه‌ها، به منظور ایجاد هماهنگی و یکسان‌سازی رویه‌های قضایی صادر می‌شود.

 این رأی به عنوان یک مرجع قانونی برای تمامی دادگاه‌ها و مراجع قضایی لازم‌الاجرا است.

 

مراحل صدور رأی وحدت رویه

تشخیص اختلاف: 

ابتدا باید اختلاف در آراء صادره از شعب مختلف دیوان عالی کشور یا دادگاه‌ها تشخیص داده شود. 

این اختلاف ممکن است توسط قضات، وکلا یا حتی افراد عادی به دیوان عالی کشور گزارش شود.

بررسی پرونده: 

پس از تشخیص اختلاف، پرونده به هیأت عمومی دیوان عالی کشور ارجاع می‌شود. این هیأت متشکل از رؤسا، مستشاران و اعضای معاون کلیه شعب دیوان عالی کشور است.

تشکیل جلسه:

 هیأت عمومی دیوان عالی کشور جلسه‌ای تشکیل می‌دهد و به بررسی نظریات مختلف اعضای شرکت‌کننده و استماع نظر نماینده دادستان کل کشور می‌پردازد.

صدور رأی:

 پس از بررسی کامل، هیأت عمومی دیوان عالی کشور رأی وحدت رویه را صادر می‌کند. 

این رأی به عنوان یک مرجع قانونی برای تمامی دادگاه‌ها و مراجع قضایی لازم‌الاجرا است.

ویژگی‌های رأی وحدت رویه

لازم‌الاجرا بودن: 

رأی وحدت رویه برای تمامی دادگاه‌ها و مراجع قضایی لازم‌الاجرا است و باید به آن عمل شود.

در حکم قانون: 

این رأی در حکم قانون است و تمامی مراجع قضایی موظف به رعایت آن هستند.

ایجاد هماهنگی:

 رأی وحدت رویه به منظور ایجاد هماهنگی و یکسان‌سازی رویه‌های قضایی صادر می‌شود و از بروز اختلافات بیشتر جلوگیری می‌کند.

نمونه‌ای از رأی وحدت رویه

به عنوان مثال، رأی وحدت رویه شماره ۸۱۹ هیأت عمومی دیوان عالی کشور که در تاریخ ۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۱ صادر شده است، به بررسی اختلاف در آراء صادره از شعب سوم و بیست و یکم دیوان عالی کشور در خصوص امکان رسیدگی به فرجام‌خواهی محکوم علیه پرداخته است.

اگر نیاز به توضیحات بیشتری در مورد هر یک از این مراحل دارید،با وکلای متخصص حقوق دان 47 مشورت نمایید.

حقوق دان 47.             09017707167

  • وکیل پایه یک دادگستری
۰۱
مهر

حقوق دان 47.        09017707167

رأی بدوی و رأی تجدید نظر به چه نوع رأیی گفته می شود ؟

 

رأی بدوی و رأی تجدید نظر دو مرحله مهم در فرآیند قضایی هستند که هر کدام نقش خاصی در رسیدگی به دعاوی دارند. در ادامه توضیح مفصلی در مورد هر یک ارائه می‌دهم:

رأی بدوی

رأی بدوی به رأیی گفته می‌شود که در مرحله اول رسیدگی به یک پرونده صادر می‌شود.

 این رأی توسط دادگاه بدوی که اولین مرجع رسیدگی به دعاوی است، صادر می‌گردد. دادگاه بدوی به بررسی شواهد، مدارک و اظهارات طرفین دعوا می‌پردازد و پس از بررسی کامل، رأی خود را صادر می‌کند. 

این رأی ممکن است به نفع یکی از طرفین دعوا باشد و یا به ضرر او.

رأی تجدید نظر

رأی تجدید نظر به رأیی گفته می‌شود که پس از اعتراض به رأی بدوی و در مرحله دوم رسیدگی صادر می‌شود. 

اگر یکی از طرفین دعوا به رأی بدوی اعتراض داشته باشد، می‌تواند درخواست تجدید نظر دهد.

 دادگاه تجدید نظر به بررسی مجدد پرونده می‌پردازد و ممکن است رأی بدوی را تأیید، اصلاح یا لغو کند. 

این مرحله به منظور اطمینان از صحت و عدالت رأی صادره در مرحله بدوی انجام می‌شود.

تفاوت‌های اصلی

مرجع رسیدگی:

 رأی بدوی توسط دادگاه بدوی و رأی تجدید نظر توسط دادگاه تجدید نظر صادر می‌شود.

مرحله رسیدگی: 

رأی بدوی در مرحله اول و رأی تجدید نظر در مرحله دوم رسیدگی صادر می‌شود.

امکان اعتراض:

 رأی بدوی قابل اعتراض است و می‌توان درخواست تجدید نظر داد، اما رأی تجدید نظر معمولاً نهایی است و تنها در موارد خاصی قابل اعتراض مجدد است.

مراحل تجدید نظر خواهی

ثبت درخواست: 

طرف معترض باید درخواست تجدید نظر خود را در مهلت مقرر قانونی (۲۰ روز برای افراد مقیم ایران و ۲ ماه برای افراد مقیم خارج از کشور) ثبت کند.

بررسی پرونده:

 دادگاه تجدید نظر به بررسی مجدد پرونده و شواهد می‌پردازد.

صدور رأی: 

دادگاه تجدید نظر پس از بررسی کامل، رأی نهایی خود را صادر می‌کند که ممکن است تأیید، اصلاح یا لغو رأی بدوی باشد.

 

اگر نیاز به توضیحات بیشتری در مورد هر یک از این مراحل دارید،وکلای متخصص حقوق دان 47 می توانندشما را در این زمینه یاری دهند.

حقوق دان 47..                09017707167

  • وکیل پایه یک دادگستری
۰۱
مهر

حقوق دان 47.              09017707167

رأی لازم الاجرا و رأی غیر لازم الاجرا به چه نوع رأیی گفته می شود ؟

 

رای لازم الاجرا به رایی گفته می‌شود که پس از صدور، محکوم علیه (کسی که رای علیه او صادر شده) موظف به اجرای آن است. 

اگر محکوم علیه از اجرای رای خودداری کند، محکوم له (کسی که رای به نفع او صادر شده) می‌تواند از دادگاه درخواست صدور اجراییه کند تا رای به اجرا درآید.

رای غیر لازم الاجرا نقطه مقابل رای لازم الاجرا است. 

این نوع رای‌ها به خودی خود قابلیت اجرا ندارند و نمی‌توان اجرای مفاد آن‌ها را درخواست کرد.

انواع رای‌های لازم الاجرا

احکام قطعی دادگاه‌ها: این احکام شامل رای‌هایی است که در دادگاه بدوی صادر شده و در مهلت مقرر قانونی نسبت به آن‌ها اعتراض یا درخواست تجدیدنظر نشده باشد، یا اعتراض و درخواست تجدیدنظر رد شده باشد.

احکام داوری: 

رای‌هایی که توسط داوران در دعاوی مختلف صادر می‌شوند و قابلیت اجرایی دارند.

احکام صادره توسط مراجع غیر دادگستری: مانند احکام هیأت‌های حل اختلاف کارگر و کارفرما که اجرای آن‌ها بر عهده دادگاه‌های دادگستری است.

مراحل اجرای رای لازم الاجرا

صدور اجراییه: 

محکوم له باید درخواست صدور اجراییه کند. 

دادگاه صادرکننده رای، اجراییه را صادر می‌کند و در قسمت اجرای احکام همان دادگاه اجرا می‌شود.

ابلاغ رای: 

رای باید به محکوم علیه ابلاغ شود تا از آن مطلع گردد.

تقاضای صدور اجراییه:

 محکوم له باید درخواست صدور اجراییه را به دادگاه ارائه دهد.

شرایط صدور اجراییه

برای صدور اجراییه، رای باید قطعی شده باشد و محکوم له درخواست صدور اجراییه را به دادگاه ارائه دهد.

 در برخی موارد، حتی احکام غیر قطعی نیز لازم الاجرا هستند، مانند حکم به رفع تصرف عدوانی که پیش از قطعیت نیز لازم الاجرا است.

 

اگر سوال دیگری دارید یا نیاز به توضیحات بیشتری دارید،می توانید با وکلای متخصص حقوق دان 47 تماس بگیرید.

حقوق دان 47. .           09017707167

  • وکیل پایه یک دادگستری
۳۱
شهریور

حقوق دان 47.                 09017707167

رأی نهایی و غیر نهایی به چه نوع رأی هایی گفته می شود ؟

 

رأی نهایی و غیر نهایی دو نوع حکم هستند که در سیستم قضایی ایران صادر می‌شوند و تفاوت‌های مهمی با یکدیگر دارند. 

در ادامه به توضیح کامل و جامع این دو نوع رأی می‌پردازم:

 

رأی نهایی

رأی نهایی به حکمی گفته می‌شود که دیگر قابل اعتراض و تجدیدنظر نیست و به مرحله‌ای رسیده که می‌توان آن را اجرا کرد. 

این نوع رأی در شرایط زیر صادر می‌شود:

 

عدم امکان فرجام‌خواهی:

 اگر حکمی در دیوان عالی کشور قابل فرجام‌خواهی نباشد، آن حکم نهایی محسوب می‌شود.

تأیید در دیوان عالی کشور: 

اگر حکمی در دیوان عالی کشور مورد فرجام‌خواهی قرار گرفته و تأیید شده باشد، دیگر قابل فرجام‌خواهی مجدد نیست و نهایی به شمار می‌رود.

عدم درخواست فرجام‌خواهی در مهلت مقرر: اگر حکمی قابل فرجام‌خواهی باشد اما در مهلت مقرر برای فرجام‌خواهی، درخواست فرجام از آن نشده باشد، آن حکم نهایی است.

رأی غیر نهایی

رأی غیر نهایی به حکمی گفته می‌شود که هنوز امکان اعتراض و تجدیدنظر دارد و به مرحله اجرا نرسیده است. 

این نوع رأی در شرایط زیر صادر می‌شود:

 

قابلیت تجدیدنظر: 

اگر حکمی از دادگاه بدوی یا تجدیدنظر صادر شده باشد و هنوز امکان فرجام‌خواهی در دیوان عالی کشور را داشته باشد، آن حکم غیر نهایی است.

در حال بررسی در دیوان عالی کشور: 

اگر حکمی در دیوان عالی کشور در حال بررسی باشد و هنوز تأیید یا رد نشده باشد، آن حکم غیر نهایی است.

تفاوت‌های اصلی

قابلیت اجرا: 

رأی نهایی قابل اجرا است، در حالی که رأی غیر نهایی تا زمانی که مراحل تجدیدنظر و فرجام‌خواهی طی نشده باشد، قابل اجرا نیست.

امکان اعتراض:

 رأی نهایی دیگر قابل اعتراض نیست، اما رأی غیر نهایی هنوز امکان اعتراض و تجدیدنظر دارد.

اهمیت تقسیم‌بندی

تقسیم‌بندی احکام به نهایی و غیر نهایی از این جهت اهمیت دارد که در برخی موارد، اجرای حکم منوط به نهایی شدن آن است.

 برای مثال، در ماده ۲۲ قانون ثبت اسناد و املاک کشور، اجرای حکم منوط به نهایی شدن آن است.

 

اگر سوال دیگری در این زمینه دارید یا نیاز به توضیحات بیشتری دارید، با وکلای متخصص حقوق دان 47 تماس بگیرید.

حقوق دان 47. .           09017707167

  • وکیل پایه یک دادگستری
۳۱
شهریور

حقوق دان 47.                09017707167

رأی قطعی و غیر قطعی چه نوع رأیی است ؟

 

رأی قطعی و غیر قطعی دو نوع حکم هستند که در سیستم قضایی ایران تفاوت‌های مهمی دارند. در ادامه به توضیح کامل و جامع این دو نوع رأی می‌پردازم:

رأی قطعی

رأی قطعی به حکمی گفته می‌شود که دیگر امکان اعتراض و تجدیدنظر نسبت به آن وجود ندارد و به همین دلیل لازم‌الاجرا است. این نوع رأی در شرایط زیر صادر می‌شود:

پایان مهلت تجدیدنظرخواهی: 

اگر مهلت قانونی برای تجدیدنظرخواهی به پایان برسد و هیچ اعتراضی ثبت نشود، رأی قطعی می‌شود.

تأیید در مرحله تجدیدنظر: 

اگر رأی در مرحله تجدیدنظر تأیید شود، به رأی قطعی تبدیل می‌شود.

احکام خاص: 

برخی احکام به‌طور مستقیم قطعی هستند، مانند احکامی که در شورای حل اختلاف صادر می‌شوند یا احکامی که ناشی از اقرار صریح یکی از طرفین در دادگاه باشند.

رأی غیر قطعی

رأی غیر قطعی به حکمی گفته می‌شود که هنوز امکان اعتراض و تجدیدنظر نسبت به آن وجود دارد و به همین دلیل فعلاً لازم‌الاجرا نیست. این نوع رأی در شرایط زیر صادر می‌شود:

مرحله بدوی: احکامی که در مرحله بدوی صادر می‌شوند و هنوز مهلت تجدیدنظرخواهی آن‌ها به پایان نرسیده است.

واخواهی:

 در مواردی که یکی از طرفین در دادرسی حاضر نبوده و رأی غیابی صادر شده باشد، امکان واخواهی وجود دارد که این نیز رأی را غیر قطعی می‌کند.

تفاوت‌های کلیدی

قابلیت اعتراض:

 رأی قطعی دیگر قابل اعتراض نیست، در حالی که رأی غیر قطعی قابل اعتراض و تجدیدنظر است.

لازم‌الاجرا بودن: 

رأی قطعی لازم‌الاجرا است، اما رأی غیر قطعی تا پایان مهلت اعتراض و تجدیدنظر لازم‌الاجرا نیست.

مراحل دادرسی: 

رأی قطعی معمولاً پس از طی مراحل بدوی و تجدیدنظر صادر می‌شود، در حالی که رأی غیر قطعی ممکن است در هر یک از این مراحل باشد.

موارد خاص

برخی دعاوی خاص مانند احکام راجع به اصل نکاح، فسخ آن، طلاق، نسب، حجر و وقف پس از مرحله تجدیدنظر نیز امکان اعتراض در دیوان عالی کشور را دارند و پس از صدور حکم دیوان عالی، رأی نهایی و قطعی می‌شود.

 

امیدوارم این توضیحات به شما کمک کرده باشد. اگر سوال دیگری دارید، می توانید با وکلای متخصص حقوق دان 47 تماس بگیرید.

حقوق دان 47.                 . 09017707167

  • وکیل پایه یک دادگستری
۳۱
شهریور

حقوق دان 47.             09017707167

رأی اعلامی وتآسیسی به چه نوع رأیی اطلاق میشود ؟

 

رأی اعلامی و رأی تأسیسی دو نوع حکم هستند که در سیستم قضایی ایران صادر می‌شوند و تفاوت‌های مهمی با یکدیگر دارند. در ادامه به توضیح کامل و جامع این دو نوع رأی می‌پردازم:

 

رأی اعلامی

رأی اعلامی به حکمی گفته می‌شود که دادگاه وضعیت حقوقی موجود را تأیید و اعلام می‌کند، بدون اینکه وضعیت جدیدی ایجاد کند. به عبارت دیگر، دادگاه تنها وضعیت حقوقی که از قبل وجود داشته را اعلام می‌کند. مثال‌هایی از رأی اعلامی شامل موارد زیر است:

 

تأیید بدهی:

 اگر دادگاه تأیید کند که شخصی به دیگری بدهکار است، این حکم اعلامی است زیرا وضعیت بدهی از قبل وجود داشته و دادگاه فقط آن را تأیید می‌کند.

رفع تصرف عدوانی: 

در مواردی که دادگاه حکم به رفع تصرف عدوانی می‌دهد، این حکم اعلامی است زیرا تصرف عدوانی از قبل وجود داشته و دادگاه فقط آن را اعلام می‌کند.

رأی تأسیسی

رأی تأسیسی به حکمی گفته می‌شود که دادگاه با صدور آن وضعیت حقوقی جدیدی ایجاد می‌کند. 

به عبارت دیگر، دادگاه با این حکم یک وضعیت حقوقی جدید را به وجود می‌آورد. مثال‌هایی از رأی تأسیسی شامل موارد زیر است:

 

حکم ورشکستگی: 

اگر دادگاه حکم ورشکستگی برای یک تاجر صادر کند، 

این حکم تأسیسی است زیرا از تاریخ صدور حکم، وضعیت ورشکستگی برای تاجر ایجاد می‌شود.

حکم طلاق: در مواردی که دادگاه حکم طلاق صادر می‌کند، این حکم تأسیسی است زیرا وضعیت جدیدی به نام طلاق ایجاد می‌شود.

تفاوت‌های اصلی

ایجاد وضعیت جدید: 

رأی اعلامی وضعیت موجود را تأیید می‌کند، در حالی که رأی تأسیسی وضعیت جدیدی ایجاد می‌کند.

اجراییه: 

رأی تأسیسی معمولاً نیاز به اجراییه دارد تا وضعیت جدید ایجاد شده به اجرا درآید، در حالی که رأی اعلامی نیاز به اجراییه ندارد زیرا وضعیت موجود را تأیید می‌کند.

اهمیت تقسیم‌بندی

تقسیم‌بندی احکام به اعلامی و تأسیسی از این جهت اهمیت دارد که در برخی موارد، اجرای حکم منوط به نوع آن است. 

برای مثال، در مواردی که نیاز به ایجاد وضعیت جدیدی است، حکم تأسیسی صادر می‌شود و باید اجراییه صادر شود تا وضعیت جدید به اجرا درآید.

 

اگر سوال دیگری در این زمینه دارید یا نیاز به توضیحات بیشتری دارید،با وکلای متخصص حقوق دان 47 تماس بگیرید.

حقوق دان 47.          09017707167

  • وکیل پایه یک دادگستری
۳۱
شهریور

حقوق دان 47.             09017707167

رأی حضوری و غیابی به چه نوع رأیی گفته می شود ؟

 

رأی حضوری و غیابی دو نوع از آراء دادگاه‌ها هستند که بر اساس حضور یا عدم حضور طرفین دعوا در جلسات دادگاه صادر می‌شوند. در ادامه به توضیح کامل و جامع این دو نوع رأی می‌پردازم:

 

رأی حضوری

رأی حضوری به رأیی اطلاق می‌شود که در حضور طرفین دعوا یا وکلای آنها صادر می‌شود. 

این نوع رأی به دلیل حضور طرفین در جلسه دادگاه، از اعتبار بیشتری برخوردار است و معمولاً کمتر مورد اعتراض قرار می‌گیرد.

 

 شرایط صدور رأی حضوری به شرح زیر است:

 

حضور طرفین: 

هر دو طرف دعوا یا وکلای آنها در جلسات دادگاه حضور داشته باشند.

دفاع کتبی: 

طرفین دعوا یا وکلای آنها دفاعیات کتبی خود را به دادگاه ارائه کرده باشند.

ابلاغ واقعی: اخطاریه‌ها و دعوت‌نامه‌های دادگاه به صورت واقعی به طرفین ابلاغ شده باشد.

رأی غیابی

رأی غیابی به رأیی اطلاق می‌شود که در غیاب یکی از طرفین دعوا صادر می‌شود. این نوع رأی معمولاً در مواردی صادر می‌شود که یکی از طرفین به دادگاه مراجعه نکرده و یا به احضاریه‌ها پاسخ نداده است. 

شرایط صدور رأی غیابی به شرح زیر است:

 

عدم حضور خوانده: 

خوانده یا وکیل یا قائم‌مقام قانونی وی در هیچ‌یک از جلسات دادگاه حاضر نشده باشد.

عدم دفاع کتبی: خوانده هیچ‌گونه دفاع کتبی به دادگاه ارائه نکرده باشد.

ابلاغ غیرواقعی: 

اخطاریه‌ها و دعوت‌نامه‌های دادگاه به صورت واقعی به خوانده ابلاغ نشده باشد.

تفاوت‌های رأی حضوری و غیابی

امکان واخواهی:

 یکی از مهم‌ترین تفاوت‌های این دو نوع رأی در امکان واخواهی از احکامی است که به صورت غیابی صادر شده‌اند. احکام غیابی علاوه بر اینکه قابل اعتراض در قالب واخواهی هستند، در صورت وجود سایر شرایط، می‌توانند از طریق تجدیدنظرخواهی یا فرجام‌خواهی هم قابل اعتراض باشند.

اعتبار رأی: 

رأی حضوری به دلیل حضور طرفین در جلسه دادگاه و ارائه دفاعیات، از اعتبار بیشتری برخوردار است. 

در مقابل، رأی غیابی به دلیل عدم حضور یکی از طرفین، ممکن است با اعتراض و واخواهی مواجه شود.

ابلاغ رأی: رأی حضوری به طرفین دعوا ابلاغ می‌شود و طرفین از محتوای رأی مطلع می‌شوند. در مقابل، رأی غیابی به خوانده ابلاغ می‌شود و وی می‌تواند به آن اعتراض کند.

مراحل اعتراض به رأی غیابی

واخواهی: 

خوانده می‌تواند ظرف بیست روز از تاریخ ابلاغ رأی غیابی، به همان دادگاه صادرکننده رأی اعتراض کند. این اعتراض به واخواهی معروف است.

تجدیدنظرخواهی: 

در صورت عدم پذیرش واخواهی، خوانده می‌تواند به دادگاه تجدیدنظر اعتراض کند. این اعتراض باید ظرف بیست روز از تاریخ ابلاغ رأی واخواهی انجام شود.

 

فرجام‌خواهی:

 در موارد خاص، خوانده می‌تواند به دیوان عالی کشور اعتراض کند. این اعتراض نیز باید ظرف بیست روز از تاریخ ابلاغ رأی تجدیدنظر انجام شود.

مثال‌هایی از رأی حضوری و غیابی

رأی حضوری: 

در یک پرونده حقوقی، هر دو طرف دعوا در جلسات دادگاه حضور داشته و دفاعیات خود را ارائه کرده‌اند.

 دادگاه پس از بررسی مستندات و دلایل، رأی حضوری صادر می‌کند.

رأی غیابی: 

در یک پرونده کیفری، متهم به دادگاه مراجعه نکرده و به احضاریه‌ها پاسخ نداده است. 

دادگاه پس از بررسی مستندات و دلایل، رأی غیابی صادر می‌کند و متهم می‌تواند به این رأی اعتراض کند.

 

اگر نیاز به توضیحات بیشتری در مورد این بخش دارید ، می توانید با وکلای متخصص حقوق دان 47 تماس بگیرید.

حقوق دان 47             09017707167

  • وکیل پایه یک دادگستری
۳۱
شهریور

حقوق دان 47.            09017707167

انواع رای در دادگاه های عمومی کشور عبارتند از:

 

در نظام قضایی ایران، انواع مختلفی از رأی‌ها وجود دارد که هر کدام ویژگی‌ها و کاربردهای خاص خود را دارند. در ادامه به توضیح کامل و جامع این انواع رأی‌ها می‌پردازم:

 

1. رأی حضوری و غیابی

رأی حضوری: 

رأیی است که در حضور طرفین دعوا یا وکلای آنها صادر می‌شود.

 این نوع رأی به دلیل حضور طرفین در جلسه دادگاه، از اعتبار بیشتری برخوردار است.

رأی غیابی: 

رأیی است که در غیاب یکی از طرفین دعوا صادر می‌شود. 

این نوع رأی معمولاً در مواردی صادر می‌شود که یکی از طرفین به دادگاه مراجعه نکرده و یا به احضاریه‌ها پاسخ نداده است.

2. رأی قطعی و غیرقطعی

رأی قطعی: 

رأیی است که پس از صدور، قابل اعتراض و تجدیدنظر نیست و باید اجرا شود. این نوع رأی معمولاً پس از طی مراحل تجدیدنظر و رسیدگی‌های نهایی صادر می‌شود.

رأی غیرقطعی: 

رأیی است که پس از صدور، قابل اعتراض و تجدیدنظر است. این نوع رأی معمولاً در مراحل ابتدایی دادرسی صادر می‌شود و طرفین می‌توانند به آن اعتراض کنند.

3. رأی نهایی و غیرنهایی

رأی نهایی: 

رأیی است که پس از طی تمامی مراحل دادرسی و تجدیدنظر، صادر شده و دیگر قابل اعتراض نیست. این نوع رأی باید اجرا شود.

رأی غیرنهایی: 

رأیی است که هنوز مراحل دادرسی و تجدیدنظر آن به پایان نرسیده و قابل اعتراض است.

4. رأی اعلامی و تأسیسی

رأی اعلامی: 

رأیی است که وضعیت حقوقی موجود را اعلام می‌کند و تغییری در آن ایجاد نمی‌کند. به عنوان مثال، رأیی که مالکیت یک ملک را تأیید می‌کند.

رأی تأسیسی: 

رأیی است که وضعیت حقوقی جدیدی ایجاد می‌کند. 

به عنوان مثال، رأیی که یک قرارداد را باطل می‌کند یا یک حق جدید برای یکی از طرفین ایجاد می‌کند.

5. رأی لازم‌الاجرا و غیرلازم‌الاجرا

رأی لازم‌الاجرا: 

رأیی است که پس از صدور، باید اجرا شود و طرفین ملزم به رعایت آن هستند. 

این نوع رأی معمولاً پس از طی مراحل تجدیدنظر و رسیدگی‌های نهایی صادر می‌شود.

رأی غیرلازم‌الاجرا: 

رأیی است که پس از صدور، نیازی به اجرای فوری ندارد و ممکن است به دلایلی مانند اعتراض یا تجدیدنظر، اجرای آن به تعویق بیفتد.

6. رأی بدوی و تجدیدنظر

رأی بدوی: 

رأیی است که در دادگاه بدوی (نخستین) صادر می‌شود. 

این نوع رأی معمولاً قابل اعتراض و تجدیدنظر است.

رأی تجدیدنظر: رأیی است که در دادگاه تجدیدنظر صادر می‌شود. 

این نوع رأی پس از بررسی اعتراضات و دلایل جدید، صادر می‌شود و معمولاً قطعی و لازم‌الاجرا است.

7. رأی وحدت رویه

رأی وحدت رویه توسط دیوان عالی کشور صادر می‌شود و به منظور ایجاد هماهنگی و یکنواختی در آراء دادگاه‌ها است. 

این نوع رأی برای تمامی دادگاه‌ها لازم‌الاجرا است و به عنوان یک قاعده حقوقی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

 

8. رأی اصراری

رأی اصراری رأیی است که پس از نقض رأی اولیه توسط دیوان عالی کشور، مجدداً توسط دادگاه بدوی صادر می‌شود. 

اگر دیوان عالی کشور مجدداً رأی را نقض کند، پرونده به هیئت عمومی دیوان عالی کشور ارجاع می‌شود تا تصمیم نهایی گرفته شود.

 

این انواع رأی‌ها به دادگاه‌ها کمک می‌کنند تا به صورت دقیق و منظم به دعاوی رسیدگی کنند و حقوق طرفین دعوا را رعایت کنند. 

اگرنیاز به توضیحات بیشتری در این زمینه دارید ، می توانید با وکلای متخصص حقوق دان 47 مشورت نمایید.

حقوق دان 47.              09017707167

  • وکیل پایه یک دادگستری