وکیل حقوقی ، مشاوره حقوقی رایگان ، مشاوره حقوقی تلفنی و آنلاین ،داوری و قوانین آن در تهران
حقوق دان 09017707167
آیا در مورد داوری و قوانین آن چیزی می دانید ؟
داوری در قانون آیین دادرسی مدنی ایران به معنای حل و فصل اختلافات از طریق ارجاع آن به شخص یا اشخاصی است که طرفین دعوی به توافق خود آنها را برای این منظور انتخاب می‌کنند. این فرآیند بر اساس مواد 454 تا 501 قانون آیین دادرسی مدنی تنظیم شده است.
ماده 454 می‌گوید که اشخاصی که اهلیت اقامه دعوا دارند، می‌توانند با تراضی یکدیگر منازعه و اختلاف خود را به داوری یک یا چند نفر ارجاع دهند.
ماده 455 به طرفین اجازه می‌دهد که ضمن معامله یا به موجب قرارداد جداگانه تراضی کنند که در صورت بروز اختلاف، به داوری مراجعه کنند و داور یا داوران خود را قبل یا بعد از بروز اختلاف تعیین نمایند.
ماده 456 محدودیت‌هایی را برای معاملات و قراردادهای بین اتباع ایرانی و خارجی تعیین می‌کند و می‌گوید که طرف ایرانی نمی‌تواند به گونه‌ای ملتزم شود که در صورت بروز اختلاف، حل آن را به داورانی با همان تابعیت طرف معامله ارجاع دهد.
ماده 457 ارجاع دعاوی راجع به اموال عمومی و دولتی به داوری را منوط به تصویب هیات وزیران و اطلاع مجلس شورای اسلامی می‌کند و در مواردی که طرف دعوا خارجی است یا موضوع دعوا مهم تشخیص داده شده، تصویب مجلس شورای اسلامی نیز ضروری است.
ماده 458 تعیین موضوع و مدت داوری، مشخصات طرفین و داوران را ضروری می‌داند.
ماده 459 و 460 شرایطی را برای مواقعی که طرفین نمی‌توانند در معرفی داور توافق کنند یا داور معین شده فوت کند یا استعفا دهد، تعیین می‌کنند.
داوری در قانون ایران نهادی قراردادی است و ریشه در توافق طرفین دارد. این بدان معناست که پذیرش داوری و توافق برای حل اختلاف به موجب داوری یک امر ارادی و اختیاری است.
داوری با میانجیگری تفاوت دارد؛ میانجیگری به معنای مذاکره با طرفین و تشویق آنها به سازش است، اما داوری عملی شبیه قضائی و متضمن رسیدگی به اختلاف و صدور رای است.
برخی موضوعات نیز غیر قابل داوری هستند، مانند دعاوی ورشکستگی، اصل نکاح، نسب، جرایم و امور حسبی.
داوری در قانون ایران اهمیت زیادی دارد زیرا به عنوان یک روش جایگزین برای حل و فصل اختلافات مورد استفاده قرار می‌گیرد و می‌تواند به کاهش بار دادگاه‌ها کمک کند.
حقوق دان 09017707167
